That's campinglife #wereldreisNL1

Tweedehands kledingkraam 

Ik kampeer al jaren. Met verschillende kampeermiddelen en met verschillend (honden)gezelschap.

Toen Nous haar intrede deed moesten we dus weer helemaal opnieuw beginnen met het kampeer-gewenningsproces. Pebbles was al volledig ingeleerd, dus moest ik vooral met de Russin aan de slag.

En dat kun je alleen doen door vaak te gaan kamperen. De eerste keer zag mijn kampeerplek er uit als een tweedehands kledingmarktkraam. Hekwerken, doeken en handdoeken om het zicht van N maar enigszins te blokkeren. Want ze reageerde op alles en iedereen. Door hier elke keer mee aan de slag te gaan, en lap voor lap de blokkades af te pellen, zijn we nu op het punt aangekomen dat ze vermoeid 1 ooglid optilt als ze vanuit haar stoffen hol iemand voorbij ziet lopen. Zonder hond. Dat wel. Want
honden die op minder dan 5 meter ons domein passeren worden heftig weggeblaft. En als ze de kans kreeg zou ze er achteraan duiken. Maar die kans krijgt ze dus niet. Werken we ook nog aan. En dat gaat ook al steeds beter. Ook een kwestie van je kampeerplek stategisch kiezen. 

Indringer

Als we op een camping aankomen dan blijven de dames in de (open) auto tot de hele hut staat. Dat weten ze, en ze pitten rustig verder tot ze aan de beurt zijn.
Is trouwens altijd een dingetje vind ik. Op zo'n campingveld aankomen. Je voelt je toch een beetje een indringer. Mensen zitten gezellig hun ding te doen en iedereen gaapt je aan. En ik op mijn beurt, gaap terug en denk dan 'zij zijn hier al ingeburgerd, ik moet de cursus nog volgen'. Dus ik doe mijn ding. Koppel geroutineerd (ja ja, inmiddels gaat dat allemaal vlekkeloos) Camilla af, vergeet haar NIET op de handrem te zetten en takel haar onderstel naar beneden. Met een beetje geluk kan ik haar met de auto direct op haar plek rijden, anders doet de moeoeoeoeoeverd zijn werk. 
Dan zet ik eveneens zonder haperen de luifel op en installeer het antiwegloophekje. Kleden erin. Tafel en stoel en zitten. Oja, de honden eruit. En niemand die komt vragen of dat vrouwtje het allemaal wel alleen kan, want ze ZIEN dat dat vrouwtje het allemaal alleen kan 💪. Ik voel die ogen wel in mijn rug, maar die negeer ik. 

Kicken. Nog steeds :-).

Natuurcampingterrein

Ik ben mijn wereldreis relaxed begonnen. Tot halverwege Nederland gereden. En daar voor 1 nachtje een SVR camping geboekt. 50+ camping stond er op de website. Daar zou ik vroeger met gierende banden langsaf zijn gereden. Nu vind ik het wel fijn om daar te gaan staan. Lekker rustig. En daar zijn de faciliteiten ook altijd meer dan goed. Het publiek bestaat meestal uit.... vijftigplussers. Goh. Maar dan de professionele kampeervijftigplussers met de luxe caravans slash campers en dito uitrusting. Electrische fietsen mee en soms ook een schotel op de caravan. Ik schaar me toch niet onder deze categorie. Al ben ik dan ook een 50-plusser. Maar toch wel een prettige plek om de nacht door te brengen. 

En dan door naar de eerste camping van mijn rondreis: een natuurkampeerterrein in Drenthe. Ander soort camping, andere (supermooie!) omgeving en toch ook wel andere kampeerders. Meer tenten, kleine caravans, leuke campertjes maar ook hier en daar een 'gewone' caravan met voortent. Ik pas er prima tussen met mijn hefdakkippie met luifel en leuke lampjesslinger :-). 
Ik heb er de eerste nacht heeeeerlijk geslapen en ik heb kampeerders weer zien opbreken en nieuwe zien komen. Die zat ik dan aan te gapen terwijl ze aan het worstelen waren met hun tent, hun stokken en hun haringen. En zij voelden mijn ogen in hun rug priemen, en ik hoorde ze denken; "ja, ZIJ is hier al ingeburgerd, wij moeten de cursus nog doen...". 😂

Vakantieprogramma

Ik heb voordat ik vertrok per 4 dagen dat ik op een locatie ben een dagplanning gemaakt. Ik heb die dagplanning helemaal uitgeschreven, zodat ik weet waar ik aan toe ben. Het pastte allemaal op 1 post-it: IK ZIE WEL. 

Waauw. Baanbrekend. Voor mij dan tenminste. Maar wat een heerlijk gevoel. Geen planning, behalve dan de campings die ik wegens de Coronatoestand toch wel heb gereserveerd. Ik heb wel een afspraak gemaakt met die 7 zussen. Die ga ik soldaat maken. En voor de rest laat ik de dag gewoon op me afkomen. 

Vanochtend al een prachtwandeling gemaakt. Ik loop hier zo van de camping een prachtig natuurgebied in. Is dat niet saai, zo in je eentje op vakantie? Nee, geen seconde bij stilgestaan. Ik GENIET van de rust en de vrijheid. En ik ben heel blij dat die vieze hitte het land uit is!

Fijne zondag iedereen!

Renate

PS: De 'abonneerknop' schijnt niet meer te werken. Blogger gaat stoppen met de abonneermogelijkheid. Maar je kunt me ook hier volgen op mijn Instagramaccount