Shit happens
Het is 7.00 in de morgen. De wekker gaat niet af want ik hoef vandaag geen lessen te geven, en mijn agenda voor vandaag is leeg. Heerlijk. Ik weet dat mijn bureau een puinhoop is en dat er in die stapel een aantal klussen ligt waar ik deze ochtend in alle rust met een lekkere cappuccino aan ga beginnen. Maar eerst lees ik nog even de laatste bladzijden van mijn boek uit. Ik rek me nog eens uit en laat me dan toch uit bed glijden, schuif de gordijnen open en zie dat het regent. Mooi zo. Dan kom ik niet in de verleiding om weer in de tuin te gaan wroeten en is de kans aanzienlijk groter dat ik ook daadwerkelijk aan mijn bureaupuinhoop ga beginnen. Terwijl ik de trap afloop weet ik binnen een paar seconden dat mijn ochtend toch anders zal gaan beginnen dan ik zojuist had bedacht. Het stinkt in de hal. HEEL erg. En ik herken de geur direct.... Het is de geur van een hond die in de afgelopen nacht heel erge buikpijn heeft gehad. En dat zelf heeft opgelost. Binnen. Niet op het kleed!