Conclusie #wereldreisNL4

 'Ja maar wat dóe je dan toch de hele dag als je een paar weken als Single with Dogs gaat kamperen'? 
Nou, vrij weinig eigenlijk, juist omdát ik Single with Dogs ben. En toch ben ik daar de hele dag mee bezig. Ten eerste ben ik zonder verwachtingen en zonder plannen vertrokken. Dan kan er ook niks tegenvallen. Nou ok. Ik ben niet helemaal eerlijk. Want dat Texeldagje stond wél als enig punt op mijn wensenlijstje. 

Leven zonder klok

Kamperen is lekker relaxen bij je tent/caravan. Het is ook leven zonder de klok. Kamperen is kijken wat de dag je brengt en daar dan van genieten. De enige dag dat ik iets van stress heb gevoeld was op de dag dat ik de boot naar Texel moest (wilde) halen. Dan ben je opeens weer bezig met die stomme klok. En dan had ik ook nog niet goed gekeken en stond een half uur te vroeg bij de haven. Bah. Meteen weer dat opgejaagde gevoel. 

Kneuteren met de Omnia

Kamperen is ook eten wanneer en wat je wilt. In het dagelijks leven is koken niet echt mijn hobby. Ik heb zo soms mijn momenten, maar op vakantie dan maak ik daar een leuke activititeit van (tevens weer dagbesteding :-)). Zo heb ik onlangs de Omnia gekocht. Ik noemde hem al in mijn vorige blog. Ze noemen hem ook wel de Wonderpan. Het is een soort simpele oventje in het rond met een gat erin. En je kunt er echt van alles in maken! Eigenlijk alles wat je in een gewone oven ook kunt maken. Maar dan aangepast aan de ronde vorm. Hij is van alluminium en je zet hem gewoon op je gaspitje.  Ik heb er deze weken veel in gekokkereld. Er bestaat een aantal Facebookgroepen waarin je veel ideeën kunt opdoen. Ik heb in de Nederlandse groep ook al een paar van mijn creaties geplaatst, dus mocht je er meer over willen weten: Nederlandse Omnia FBgroep

         

Koekeloeren

Of netter gezegd: observeren :-). Dat doe je automatisch als je voor je Kip aan het chillen bent. Je observeert de rest van de campinggasten. En ik maak daar dan in mijn hoofd mijn eigen verhaaltjes van. De camping waar ik nu nog sta, Het Bos Roept, heeft echt een ander publiek dan de 'we-zijn-er-bijna-gasten' van de vorige camping in Friesland. Hier zijn het meer de festivalgangers en in Friesland waren het meer de ANWB-stellen. Niet dat daar iets mis mee is hoor. Ik schaar me trouwens onder geen van de twee categorieën, want ik ben uniek he. Niet in een hokje te stoppen :-).

En ook onderweg is er genoeg te observeren. Zo stond ik gisteren dus op de boot naar Texel te wachten. Stond er een jong stel ouders voor me. Met een peuter van een jaar of 3 en een baby van, ik schat, 3 wéken. Ook zij moesten wachten. En dan speelt er zich voor je neus meteen een heel toneelstuk af. Jengelende peuter, krijsende baby. Peuter wil uit de auto, baby heeft honger, pappa houdt peuter in bedwang, en moeder commandeert pappa omdat de baby gepoept heeft en hij de luier moet verschonen. Op de achterbank. Waar geen plek is omdat die vol staat met bagage, buggies en autostoeltjes. Peuter moet plassen. Ok, Moeder gaat met peuter een wc opzoeken. 'Wel opschieten he, want we moeten zo de boot op'. Pappa worstelt met baby, luier en poep. 
Je ziet het vast wel voor je. Ik zit gewoon rustig in mijn auto te wachten, met 2 pittende honden in hun autobenches. Terugdenkend aan de tijd dat ik zelf in die fase met kinderen zat. Ik zat toen gewoon thuis. Ik had destijds geen énkele behoefte om met 2 superjonge kinderen op vakantie te gaan sjouwen. Veel te stressvol. Vond ik. Maar hé. Iedereen moet lekker vakantie vieren op de manier dat hij of zij dat wil. Ik wenste het jonge stel in gedachten een fijne vakantie (stérkte he), en reed de boot op. 

Texel

Het toetje van mijn wereldreis in Nederland. Ik heb iets met de Waddeneilanden. Wie niet zou je zeggen. Ik heb inmiddels zowel Terschelling als Texel al een paar keer bezocht. Ik ga voor de natuur en de rust. En natuurlijk het strand en de zee. Toch was dit ook meteen de grootste uitdaging van de hele trip: Met Nous én Pebbles naar het strand. Alles behalve ontspanning... Want Nous is niet fantastisch met andere honden. Prima te handelen als ik 1 op 1 ben met haar, maar met Smous aan de heupgordel ben je toch echt wel gehandicapt. En dan moet je over een smal pad door de duinen het strand zien te bereiken. Ik was er vroeg én had het grootste en meest verlaten strand van Texel uitgekozen. Helemaal in het zuidelijkste puntje. Het strand is daar honderden meters breed. Dat moest genoeg zijn dacht ik. En dat was het ook.

Onderweg natuurlijk toch wat hondenvolk tegengekomen. Maar dat konden we handelen. Nous had haar feestneus op. En dat hielp. Ze blijven dan vanzelf op afstand. Eenmaal op het strand was er niemand! Dus de dames konden samen veilig even los. Ik vond het heerlijk dat te zien. 

Andere kant van de medaille

Ik was vroeg op het strand. Er was nog niemand. Ik heb ook nog een tijd in een duinpan gezeten. Uit de wind. Genieten van de zeegeluiden en - geuren. Niemand om me heen. Heerlijk. Toen terug naar de auto. Er stonden inmiddels meer dan 30 auto's op de, ik dacht bij niemand bekende (...) parkeerplaats. En evenveel fietsen. En honden.. veel honden. En dan is het nog niet eens hoogseizoen...

Texel is leuk, Texel is hot. En dat is te merken natuurlijk. 
Ik had die dag nog geen koffie gehad, en omdat de strandtrip genoeg was voor de honden voor die dag, besloot ik om de rest van de middag met de auto Texel nog even te bekijken. Ik wilde even ergens een coffee to go scoren. Want om met N en P naar een terras te gaan zag ik niet zitten. Een toeristische route gereden en in een dorp aangekomen. 
De auto op een parkeerplaats neergezet . Gelukkig geen zon. Ramen open en een sprintje getrokken naar een koffietent. En dan zie je in zo'n toeristisch centrum veel hondenleed.... Pfff. Echt niet tof. 
Ik had mijn koffie en bijbehorend stuk taart in de pocket en trok weer een sprintje  terug naar de auto. En dan voelde ik me nóg schuldig dat ik ze even alleen had gelaten.. Das de keerzijde van Single with Dogs..
Honden lagen te pitten en ik heb daar mijn koffie met gebak genuttigd. Op een niet idyllische parkeerplaats op Texel. Het zij zo. 

Er kwam langzaam een zeurende hoofdpijn opzetten. Ik vond het mooi geweest. Tripje Texel vergde toch meer van mij dan verwacht. Maar wat had ik genoten op het strand! Via een andere route terug naar de haven gereden en kwam net op tijd om de boot te halen. Nu wel even uit de auto om toch dat bootgevoel nog even mee te pikken :-). 
45 minuten later waren we weer bij Camilla en gingen we alle drie gestrekt. 

Conclusie

Ik kijk terug op een paar fantastische weken. Weken waarin in wat zaken op een rijtje heb kunnen zetten, waarin in heb genoten van de rust en het niks hoeven en waarin ik ook tot een paar conclusies ben gekomen. 

Alleen reizen is heerlijk!

Kamperen met 2 honden is tof. Zolang je geen plannen hebt om iets te doen of iets te bezichtigen. Een paar dagen of een weekje relaxen met Jut en Jul, superfijn. Maar wanneer ik in de toekomst naar het buitenland ga, om daar de natuur en de omgeving te verkennen, dan gaan er GEEN twee honden meer mee. 1 hond is te handelen. En welke van de twee dat is hangt af van de bestemming. 
En het is ook prima om een keer ZONDER honden een paar dagen weg te gaan. Ik mis af en toe de mogelijkheid om andere mensen te ontmoeten, omdat ik bij alles wat ik doe rekening houd met de honden. Ik ben er 365 dagen per jaar voor hen. En ze kunnen het best een keer een paar dagen zonder mij. (ja ja, ik ben hier dus mezelf aan het overtuigen, weet ik. Maar ik meen het wel)

Ik ben al bezig met een goed opvangadres voor Nous en ga eens rondkijken in mijn netwerk of er iemand is waar Pebbles zou kunnen verblijven als ik een keer met Nous alleen weg wil. 

Het alleen reizen kan ik je echt van harte aanbevelen. Het geeft een kick. Je bent eens een keer een paar weken alleen met jezelf. Dat is in het dagelijks leven niet vaak het geval. Ik had voor de zekerheid stapels werk meegenomen. De mappen en boeken zijn de zijluiken van Camilla niet uitgeweest :-). En ik heb me werkelijk geen seconde verveeld. 

Nu brei ik een eind aan deze serie. Leuk dat jullie hebben meegelezen. Morgen rijden we weer terug naar het normale leven. Maar niet nadat ik nu eerst nog even ga lezen hoe het verder gaat met de Zeven Zussen.

Fijne zomer allemaal!

Renate

PS: De 'abonneerknop' werkt niet meer. Blogger gaat stoppen met de abonneermogelijkheid. Maar je kunt de blogjes ook volgen via mijn Instagramaccount