Back to Basic
.png)
Een tijd terug vond ik dat er nu toch eindelijk een keer gordijnen op de logeerkamer moesten komen. En ik kan dan een uur nadat dit plan in mijn hoofd is opgepopt in de auto naar IKEA zitten. Ik weet dan ook precies wat ik wil hebben en ik sta een uur later met de benodigde spullen (en nog voor € 100,- aan níet geplande en zeker niet noodzakelijke artikelen) weer buiten.
Handyvrouw
Hup naar huis. Bakje koffie en dan de boormachine mee naar boven. Samen met de keukentrap en de stofzuiger. Vol enthousiasme pak ik de juiste boor en stop die in het gaatje aan de voorkant van de Black en Dekker. Netjes alles afgetekend, trap uitgeklapt en boren maar.
Een grote brok beton vliegt rakelinks langs mijn oog op de grond. Mijn boor stinkt en ziet eruit zoals een boor er niet uit hoort te zien. Want een hoek van 90 graden is toch niet gebruikelijk lijkt mij.
Ik bleek op een stalen balk te hebben staan boren. Ik pulk de boor uit het gaatje en leg hem op de vensterbank. Mijn plan kan niet doorgaan. Er moet een ander soort gordijnrails komen die aan het plafond bevestigd kan worden ipv aan de zijmuur.
Binnenkort even regelen.
Dat was 22 februari....
En het gordijn hangt nu, 5 maanden later dus nóg niet. Terwijl de keukentrap nog steeds op de overloop staat. Daar loop ik dus al 5 maanden omheen. En nee, ik ruim hem niet op, want ik ga 'morgen' waarschijnlijk toch weer verder met dat gordijn...
Zucht.
Er kwam wat tussen. Iets wat uitstelgedrag heet. Maar naast dat uitstelgedrag kwamen er daadwerkelijk allerlei andere dingen tussen. Dingen die blijkbaar hoger op mijn prioriteitenlijst stonden. Dingen die ik MOEST doen. Andere dingen die veel tijd kostten.
- Bruggetje-
Éen van die dingen is Facebook. Het sluipt er gewoon in dat je om de haverklap op je telefoon loopt te scrollen om de tijdlijnen even langs te lopen. Echt niet normaal. Je zou het voor de gein eens moeten gaan turven, hoevaak je dat doet op een dag.
Ja, jíj ook!
En het geeft steeds maar weer (totaal nutteloze) prikkels in mijn toch al bezige brein. Ik zou juist de boel eens wat vaker moeten óntprikkelen. Het begint verdacht veel op een verslaving te lijken. En ik heb er nu dus zelf last van.
Ik ben onlangs een aantal weken heel nauw betrokken geweest bij de laatste levensweken van mijn tante. Je zit dan in een soort bubbel. De rest van de wereld lijkt verder van je af te staan, en zelfs een beetje wazig te worden. Je bent dan alleen maar in het NU bezig. Met dingen die er echt toe doen.
En dat heeft me aan het denken gezet. Ik wil niet meer zo geleefd worden door de social media. Ja, ik heb het nodig, ook voor wat ik doe in mijn werk. Maar ik kan er anders mee omgaan. Dit artikel heeft mijn ogen nog meer geopend, en naar aanleiding daarvan heb ik Facebook van mijn telefoon verwijderd.
Hier en nu
Meer tijd voor het hier en nu (zweeeeeeeverig, maar wel waar!) Een vast tijdstip is er tijd voor social media, en er blijft opeens veel meer tijd over voor
- een boek lezen, gewoon voor de fun, niet voor het werk
- niksen
- piano spelen (onlangs mee begonnen en ik word er heel erg blij van)
- luisteren naar muziek (en dan ondertussen niet weer van alles willen doen)
- beetje werken
- wat vaker bij pa op bezoek
- meer met ma ondernemen
- meer met ma ondernemen
- onkruid van de oprit halen (project van 2019)
- iets minder bezig (e bij)
- blogje schrijven :-)
- gewoon leven op een wat lager tempo
Back to Basic
Dát dus. Zou het ook de leeftijd zijn....?
Reacties