(Lots of) things to do

 

Lijstjes, lijstjes, lijstjes

Mijn hele leven maak ik die dingen al. Niemand die mij dat geleerd heeft. Ik deed het gewoon vanzelf al. Waarschijnlijk om dat het in mijn hoofd altijd te druk was om al die dingen onthouden. 
Als je ze opschrijft dan hoeven ze niet in je hoofd te blijven. 
Moet je alleen die lijstjes niet kwijt raken..

Ik heb er eigenlijk nooit zo bij stil gestaan. Ik zat gewoon zo in elkaar. Dacht trouwens dat iedereen dat op die manier deed. Al snapte ik het nooit dat mijn moeder helemaal nooit lijstjes maakte. Ja, hooguit 4 dingen neergekalkt op een ieniemienie notitieblokje. Koffie, thee, melk, eieren. En mijn moeder vergat (en vergeet) nooit iets! Zelfs nu ze 84 jaar is weet ze gewoon nog wat ik 3 weken eerder heb verteld of gedaan, en met wie en wat ik toe zei. Schiet mij maar lek. Ik kan altijd films 3 x kijken. Ik heb vaak pas na een uur, of zelfs pas bij het einde van de film een vaag soort herkenning. Goh, dit komt me ergens bekend van voor.... hmmmm. Geen idéé. 
Wel heel handig. Hetzelfde met boeken. Ik kan ze rustig 3 x lezen. Niet dat ik dat doe, want ik kan vaak de concentratie niet zo lang opbrengen. 

Waar een wil is..

Maar schuif mij een boek over hondengedrag onder mijn neus, en ik slurp de informatie naar binnen. Dat gaat vanzelf. Hoe ik ooit de HAVO heb gehaald is me een raadsel. Nou, niet helemaal. Ik denkt dat het vakkenpakket, destijds ook wel 'pretpakket' genoemd, er ook wel een rol in heeft gespeeld. De vervolgopleiding ging van goed (biologievakken, ja, óók embryologie en fysiologie, en vergeet ethologie niet) tot bikkelen (statistiek, alle gezondheidskundevakken en alles waar cijfers bij nodig waren). Ik heb er behoorlijk hard aan moeten trekken. Ik kreeg het niet voor niks zullen we maar zeggen. Maar waar een wil is is een weg. En die wil die was er en is er nog steeds. 

Als ik een doel voor ogen heb dan wordt dat doel bereikt. Mét behulp van lijstjes, schema's, een digitale agenda en, jawel, een papieren agenda en nog meer lijstjes. 
Typex is mijn beste vriend. Gewoon dat kliederpotje van vruger. Die roldingen gaan meestal na 2 streepjes trekken de prullenbak in. Ik krijg altijd ruzie met die dingen. Ik heb het geduld er niet voor om die slierten weer in dat rolletje te proppen.

Perfectionistje

Dus als ik iets in mijn kop heb, dan ga ik ervoor. Tot het gaatje. Het kan wel even duren, maar lukken zal het me. En structuur helpt me dan. Ik maak overzichten, schema's, planningen, en eh, had ik lijstjes al genoemd? Ik werk mijn plan af. stap voor stap. Georganiseerd. 

Maar kom niet op mijn badkamer, slaapkamer of in mijn garage. Zou knap zijn als je daar binnen kunt trouwens... Staat heel hoog op (een van mijn) lijstjes. 'garage uitmesten'. Vlak onder 'kampeerspullen opruimen'. 
Maar ja. Prioriteiten he. Wandelen met de honden is op een vrije dag veel belangrijker. Ik pak liever mijn autosleutels en ben weg. Autosleutels? Autosleutels! Die hingen toch altijd aan het sleutelrekje? Dat ik daar speciaal voor gekocht had? Jaszakken checken, lades, broekzakken, in het fonteintje van de wc, in de hondenla (daar mik ik ze nog regelmatig in, samen met de hondenlijn). Nergens te vinden. 
Ach, ik heb nog een reservesleutel. (ja maar sléutels kwijt zijn is NIET tof). 
Renate, ga nu maar, en zoek straks verder. Dus ik ga de voordeur uit. En zie daar de sleutels aan de buitenkant op de deur zitten. 
Dat.

Selectief perfectionistje dus. En een altijd (te) vol hoofd.

Het is wat het is

Ik ben me de laatste tijd wat meer aan het verdiepen hoe die hersenen nou eigenlijk werken. Waarom het altijd zo teringdruk is in mijn hoofd. En waarom ik de dingen doe zoals ik ze doe. Waarom ik soms tegen muren oploop. En waarom ik zo enorm kan genieten van rust en ruimte. Ik lees daar boeken over. En ik word steeds wat wijzer. Misschien heeft het een naam, misschien niet. Als ik het maar begrijp en kan plaatsen en mijn leven zo kan inrichten dat het zo werkbaar mogelijk is. En dat lukt aardig moet ik zeggen. Ik doe wat ik het allerleukste vind. En ik doe het op mijn eigen manier. 

Ik ben ik. 

Dat is mijn uitspraak, en daar zult u het mee moeten doen. 

Renate van de Honden