Sabbatical

Je denkt er wel eens over, gewoon een paar maanden er tussen uit piepen. Zonder iets te hoeven, te moeten, zonder verplichtingen. Maar toch doe je het niet. En al zeker niet als je zelfstandig ondernemer bent..... Je toko moet blijven draaien. Toch? Je klanten (vind ik een rotwoord...) rekenen op je. Elke week. Je kunt het niet maken om de boel een tijdje stil te leggen en het er even van gaan nemen.

En toen kwam Corona. Ik ga daar niet al te veel woorden aan vuil maken. Er wordt al genoeg over geroeptoetert op social media, tv, radio. Ja, waar eigenlijk niet. En ik zal de laatste zijn die ontkent Corona een vreselijk fenomeen is. Maar toch.... geeft C mij toch ook heel veel. Een soort verplicht opgelegde sabbatical! Ik heb er bewust voor gekozen om mijn hondenschool dicht te doen tijdens de lockdownperiode. Omdat ik het zekere voor het zekere wil nemen. Ik ben mantelzorger voor mijn ouders en ik woon alleen. Reden temeer om gezond (proberen) te blijven. En dan hoeft er niemand 'onnodige reisbewegingen' te maken. 

Home alone
Dus ik zit veel thuis. En laat ik dat nu best prettig vinden. De agenda is nagenoeg leeg. Maar mijn hoofd niet. Nu er veel tijd in de week beschikbaar is omdat ik de deur niet uit ga om les te geven, krijgen de al een tijdje broeiende plannen in mijn hoofd opeens alle ruimte!
En er is geen deadline, er is niemand die zegt dat ik door moet werken, en ik bepaal zelf óf ik werk of dat ik met mijn twee honden een lange wandeling ga maken ergens in een achterafgebied. Waar ik niemand tegen kom. Ja, mezelf. En dat is best een prettige ontmoeting. Ik vind mezelf eigenlijk best wel leuk. Ik praat wel wat meer in/tegen mezelf de laatste tijd, maar dat is toch ook best gezellig :-).

Ik kom er nu achter dat ik het eigenlijk heel fijn vind om alleen te wonen. Mijn eigen plan te kunnen trekken, altijd. Vroeger, toen ik nog een getrouwde vrouw was, leek me dat verschrikkelijk! Alleen wonen. Ik had dat nog nooit gedaan. Ben recht vanuit huis eigenlijk gaan samenwonen destijds. Maar hé, mijn motto was toch; 'ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan'? Nou. Dat blijkt dus ook wel. 

Heerlijk.

Lijntjes
Dankzij de techniek van tegenwoordig zijn er legio mogelijkheden om toch allerlei communicatielijntjes te houden met familie en vrienden. En af en toe een coronaproof wandeling met iemand. Het is genoeg om mentaal ook gezond te blijven.
Dus eigenlijk geniet ik best van die lockdown. Ik verveel me (nog) niet, de dagen vlíegen om, mijn plannen krijgen steeds meer vorm, en daar heb ik veel voldoening van. Ik kijk enorm uit naar mijn nieuwe caravannetje, waarin ik dan weer wat uurtjes al interieurdesignend ga doorbrengen. En ik weet nu al dat er ook al op de oprit hier in Mierlo gekampeerd gaat worden. Gewoon omdat het kan. En omdat ik gewoon nog een kind van 54 ben.

Dus ik ga nog even verder met mijn C-sabbatical, en denk dat ik daarna weer helemaal klaar sta om te gaan knallen met cursisten. (zelf bedacht :-)). Want daar zal ik zeker ook weer heel veel zin in hebben. Want ik mis ze toch wel een beetje....

Blijf gezond!

See you soon

Renate





 

Reacties

Gitte zei…
Wat fijn om gelezen dat er mensen zijn die ook iets positiefs halen uit het hele Coronagebeuren! Ik hoor en lees alleen maar ellende.... maar jij haalt er het beste uit en dat is heel fijn om te lezen. En natuurlijk is het een verschrikkelijke ziekte, maar je kunt ook af en toe stilstaan bij de hele grote en kleine mooie dingen.

Meest gelezen posts

Conclusie #wereldreisNL4

Trial-and-error #wereldreisNL3

Toeristje spelen #wereldreisNL2